ریسک و عدم قطعیت در فرصت
(Knight 1921) میان ریسک و عدم قطعیت تفاوت قایل شده است.
ریسک: زمانی است که توزیع احتمال نتایج را میتوان محاسبه کرد.
عدم قطعیت: زمانی است که توزیع احتمال نتایج ناشناخته است.
در مورد ریسک و عدم قطعیت، می توان این ادعا را داشت که یک فرصت مدون توانایی بیشتری
در محاسبه ی احتمالات نتایج دارد، چرا که فرصت به صورت روشن بیان شده است.
در مقابل، یک فرصت ضمنی دارای ریسک بیشتری است، چون قبل از اطلاع از توزیع درآمد باید زمان،
کار و سرمایه اختصاص داده شود. اگر چه ریسک غرق شدن قایق با دنبال کردن فرصت های جمع آوری شده کاهش می یابد،
اما ریسک از دست دادن قایل افزایش می یابد. اگر یک فرصت مدون باشد،
این فرصت در دسترس تعداد بسیاری کارآفرین است که میتوانند از آن بهره بردای کنند.
در نتیجه: پنجره ی فرصت برای فرصت های مدون کوتاه تر است تا برای فرصت های ضمنی،
چون برای فرصت های ضمنی اطلاعاتی در دسترس همگان نمی باشد.
(Chandler, Lyon, and DeTienne 2005) چهار فرآیند تشخیص فرصت را مشخص کردهاند:
- یادگیری/تکرار
- یادگیری/ به دست آوردن
- یادگیری/ نوآوری
- نوآوری/آموزش
این نویسندگان معتقدند،
فرآیند یادگیری/تکرار، هنگامی اتفاق می افتد که شخصی با دانش و تجربه ی صنعتی،
یک نیاز پاسخ داده نشده ی بازار را شناسایی کرده و یک محصول یا خدمت موجود را تکرار (کپی) می کند تا به این نیاز پاسخ دهد.
ریسک و عدم قطعیت در فرصت
فرآیند یادگیری/به دست آوردن، هنگامی اتفاق می افتد که فرد یک مفهوم کسب و کار سود ده را می شناسد
و با بدست آوردن آن کسب و کار از آن بهره برداری می کند.
فرآیندهای یادگیری/تکرار و یادگیری/به دست آوردن، بیشتر بر روی فرصت های مدون (عینی) تمرکز دارند.
در صورتی که تمرکز فرآیندهای یادگیری/نوآوری و نوآوری/آموزش، بیشتر بر روی فرصت های ضمنی می باشد.
اخیرا (DeTienne and Chandler 2007) شواهدی بدست آورده اند که اختلافات جنسیتی را در تشخیص فرصت نشان می دهد
و مردان بیشتر از زنان تمایل به تشخیص فرصت از طریق یادگیری/تکرار و یادگیری/به دست آوردن نشان داده اند.
تاکید هر دوی این فرآیندها بر فرصتهای مدون (عینی) می باشد.
فعالیت های اخیر نشان داده است که چطور اختلافات در نحوه ی کسب و انتقال اطلاعات و تجربه می تواند
بر تعداد فرصت های تشخیص داده شده موثر باشد
(Corbett 2007).
ریسک و عدم قطعیت در فرصت